Motivatie
De training staat vandaag onder de bezielende leiding van onze kopman en drievoudig Kustmarathonwinnaar Tim. Op het programma staan looptechniek en heuveltraining. En omdat het zulk mooi weer is wat interval! ‘Want mensen gaan automatisch harder lopen als de zon schijnt’, weet Tim ons te melden. En we gaan werken aan de mindset. ‘Want zolang de motivatie goed is, gaat alles veel makkelijker’, klinkt het overtuigend uit de mond van Tim, die ons voor het gemak ook nog even spiegelt aan de trainingsschema’s van Olympisch schaatskampioen Nils van der Poel.
Met die motivatie blijkt het al snel wel goed te zitten. Terwijl de eerste hertjes zijn gespot, vormen de ZLM’ers al snel een heuse erehaag voor een peloton fietsers. Onder luid gejuich en applaus passeren zij de erehaag. Het levert de nodige lachende gezichten op en de sfeer zit er direct goed in. Zo zien we het graag! De warming-up met de nodige core-oefeningen gaat overigens over de volle breedte van de groep opvallend goed. Volgens ingewijden zou dit wel eens direct verband kunnen hebben met de afwezigheid van Koen, uw vertrouwde stukjesschrijver die vandaag tot de groep vakantievierders behoort.
Spelenderwijs
De lach verandert even later bij menigeen in een traan (of is het toch een zweetdruppel?) als de eerste heuvels beklommen moeten worden. Trainer Tim heeft tussen het steigeren door nog een tip in petto voor zijn pupillen: ‘Een trainingsschema is een mooie leidraad, maar wees niet te streng voor jezelf. Als er een intervaltraining gepland staat, kun je die ook prima spelenderwijs invullen hier in de duinen.’
Spelenderwijs verplaatst het gezelschap zich richting het strand, gewoon omdat het kan. Of eigenlijk omdat Robbie laat blijken dat toch wel heel graag te willen. Of de ICT-architect van ZLM zich daarmee als nieuw teamlid heel erg geliefd maakt in groep? Ja natuurlijk wel, want iedereen met een zwak voor de Kustmarathon ploetert maar al te graag door het mulle zand! Bovendien is er geen mooiere plek om een groepsselfie te maken dan met de zee op de achtergrond. En laat dat nou net de specialiteit van Robbie zijn.
Streeftijden
Voldaan en in meer of mindere mate uitgeblust, keren de trainingsbeesten terug bij onze uitvalsbasis Grand Hotel Ter Duin. Na de nodige koetjes en kalfjes valt daar plots de term ‘streeftijden’. Zo is het hoofdthema voor deze nazit bepaald en kan niemand er meer aan ontkomen om zijn of haar persoonlijke ambities voor de Kustmarathon 2022 te onthullen.
Nieuwe aanwinsten
Het zijn de nieuwe teamleden die als eerste terugkeren uit de kleedkamer. Wat mogen we van hen verwachten? Voor Robbie wordt het zijn eerste marathon. Met wat rekenhulp op basis van zijn tijd op de halve marathon komen we gezamenlijk tot de conclusie dat 4 uur zijn streeftijd wordt. Strandwacht Ben staat ook voor zijn vuurdoop op de Kustmarathon, maar heeft wel die van Rotterdam al in de benen. Mocht het een slechte zomer worden dan heeft hij alle tijd om te trainen en zou het doorbreken van de beruchte 4 uur-grens ook tot zijn mogelijkheden moeten behoren.
De derde nieuwkomer, Job, heeft wel al de nodige ervaring op de Kustmarathon. Ieder jaar boekt hij de nodige progressie en afgelopen jaar kwam hij uit op 4.04, dus de drie nieuwe heren zouden zomaar eens hand in hand over de finish in Zoutelande kunnen komen. Onze vrouwelijke versterking Judith kwam vorig jaar al tot een knappe 3.52, waarbij ze ondergetekende op het strand zelfs nog een tijdje op sleeptouw moest nemen. Het ZLM-shirt staat haar bijzonder goed en met de wetenschap dat ze dit jaar in Rotterdam al 3.28 liep, mag 3.45 op de Kustmarathon gerust een realistisch doel genoemd worden.
Viermaal is scheepsrecht?
In het gezelschap van de 4 uur-strebers mag één naam natuurlijk niet ontbreken. Al drie keer eerder was dit het uitgesproken doel van Raymon. Na afgelopen editie dacht hij even aan stoppen, maar dat kan natuurlijk niet voordat zijn doel gehaald is. Wordt het viermaal is scheepsrecht voor hem? Wij hopen stiekem natuurlijk van niet, want dan is hij er volgend jaar sowieso weer bij.
Van de groep die de 4 uur-grens reeds heeft geslecht lijkt Len na zijn overweldigende 3.40 van afgelopen jaar met recht de meeste ambities te mogen uitspreken. Stiekem, maar toch wel met enige overtuiging klinkt er dan ook 3.30 uur uit zijn mond. Wellicht kan hij daarin samen optrekken met Danmar. Zijn PR staat op 3.34 en dat hoopt hij nog een keer te mogen verbeteren. Topfit en afgetraind als hij is, moet dat onder goede omstandigheden zeker tot de mogelijkheden behoren.
De altijd stabiel lopende Ingrid houdt het in al haar bescheidenheid op ‘gewoon lekker lopen’ en dat dan ‘het liefst zonder inzinkingen’. Dat lijkt haar als gekende tempomaker wel toevertrouwd. Marius kende het afgelopen jaar het nodige ongemak met zijn knie. De man met maar liefst 119(!) marathons in zijn benen hoopt vooral dat zijn spuitje blijft werken en zijn knie het blijft doen. En dan maar hopen dat hij ook de dopingcontrole doorstaat. Menno hoopt nog met een slepende achillespeeskwaal af te rekenen. Als hij dit jaar weer aan de start mag verschijnen ziet hij dat vooral als een groot geschenk. Vooralsnog moet hij vanaf de kant toekijken en daardoor kan hij zich deze avond vol overgave richten op het waarnemen van de honneurs van Koen. Ieder nadeel heb z’n voordeel zullen we maar zeggen.
Een kei erbij
Als ‘een kei er bij’ voor één iemand van toepassing is, dan is het wel Leonie. Zij is zelfs de tel kwijt van het aantal door haar veroverde keien. Zijn het er nu 9 of 10? In ieder geval zijn het er genoeg om iets moois van te bouwen, maar nooit genoeg om er niet nog eentje bij te winnen. Als ‘tussendoortje’ richting de Kustmarathon staat voor haar nog het WK 100 kilometer in Berlijn op het programma. Ironisch genoeg klinkt dat eigenlijk helemaal niet ver als je het in één adem noemt met onze Spartacus. Maar zelfs Leonie is niet van steen (of keien) gemaakt, want na de nodige ultralopen in het voorjaar lijkt er toch wat vermoeidheid in haar lichaam te zijn geslopen en is ze volgens eigen zeggen nog zoekende naar haar topvorm.
Wie we met een beetje geluk net als vorig jaar naast Leonie op het podium mogen verwachten is Henny. ‘Een kei erbij’ is ook voor haar dit jaar een realistisch doel. Ook voor de gelouterde Peter geldt het prolongeren van zijn kei als persoonlijk doel. En natuurlijk zou hij na het emotionele vader-zoon-momentje van afgelopen jaar toch nóg wel een keertje heel graag samen met zijn zoon willen lopen. Of dat dan met of zonder driedelig kostuum moet gebeuren, dat moeten we nog even afwachten.
Titelaspiraties
Over keien gesproken kan ook Tim zich als drievoudig winnaar natuurlijk niet verbergen. Qua training ligt hij achter op zijn schema van vorig jaar, maar spelenderwijs (en met iets minder last van zijn kwellende blessure) behoort een vierde titel zeker tot de mogelijkheden dit jaar. ‘Als je er maar plezier in hebt’, relativeert hij op zijn kenmerkende wijze al zijn titelaspiraties.
En die relativering geldt natuurlijk voor ons allemaal. Hoe mooi het uitspreken (en behalen) van ambities en doelen ook kan zijn, er zijn natuurlijk altijd belangrijke aspecten. Om maar met de wijze woorden van Leonie af te sluiten: ‘Het zou mooi zijn als we allemaal gezond over de finish komen.’
De volgende bijeenkomst gaan we nog iets dieper in op het mentale aspect en staat er een workshop ‘Mindset en mentale training’ op het programma.