Even wennen
Ondanks het inmiddels welbekende warme weer was het woensdagavond 16 juni toch even wennen. De leden van het team hadden elkaar lange tijd niet gezien en bovendien waren er een paar nieuwe gezichten te bewonderen (zie de pagina met de teamleden). Opvallend daarbij was, dat er nogal wat nieuwe ZLM-medewerkers zich in het nieuwe avontuur dat Kustmarathon heet, durven te storten. Want dat het een avontuur wordt, staat natuurlijk al vast. Niets is zeker in de Kustmarathon. Hoe het weer is? Niet bekend. Hoe het parkoers erbij ligt? Geen flauw idee. Hoe de vorm is? Laten we hopen dat die prima is, maar er liggen allerlei voetangels en klemmen op de loer. Het woord blessure durf ik in dit verband bijna niet te noemen… Pas op zaterdag 2 oktober zal alles helemaal duidelijk zijn.
Zekerheden
Het ZLM Kustmarathonteam kent wat meer zekerheden. Zo is er ook dit jaar weer de begeleiding van Emerence, Vicky, Esther, Daphne en Pascal en zijn ook de trainers Tim Pleijte en Jos den Hollander weer van de partij. Tim had woensdag de twijfelachtige eer om het spits af te bijten, want wat doe je bij zo’n eerste training als het zo warm is en vele teamleden nog een beetje op gang moeten komen? Tim had daar een prima antwoord op, met ‘schaduw’ en ‘individualisering’ als kernwoorden.
Na de samenkomst op de parkeerplaats achter de duinen van Oostkapelle, dieselden we de Manteling in en begonnen we op een kruispunt in het bos met de allereerste oefening van 2021. Groepjes van vier renden vier kanten het bos in, met de opdracht om twee minuten flink door te lopen en twee minuten te dribbelen. Na vier minuten deed je hetzelfde in omgekeerde richting en zo kwam iedereen ongeveer op hetzelfde moment terug bij start/finish. Dat deden we vier keer, elke keer via een andere route en elke keer met andere intervallen.
Extra power
Oef, dat viel nog niet mee, al die tempowisselingen. Tim was hier echter nog niet tevreden mee. Hij nam ons mee naar de duinen, waar we verschillende keren een helling op moesten sprinten en terug moesten dribbelen. Er zijn nogal wat hardlopers, onder wie de schrijver van dit stukje, voor wie dit niet de favoriete trainingen zijn. Je hartslag loopt hoog op, je wordt er verschrikkelijk moe van. De keerzijde van de medaille is dat je er ook heel erg sterk van wordt. Je krijgt extra power in je benen, je herstelvermogen groeit, je basissnelheid wordt hoger.
En dat is nou net de bedoeling, zo vroeg in de voorbereiding op de Zeeuwse Kustmarathon, de mooiste en zwaarste marathon van Nederland. Pas later gaan we ons meer richten op het overbruggen van die enorme afstand van 42 kilometer en 195 meter, van Burgh-Haamstede naar Zoutelande. Dan komen de duurlopen. Nu is het zaak om het basistempo op te schroeven, de spieren om te scholen tot stalen kabels en meer van dit soort nuttige zaken. Jos den Hollander gaat ons daar maandag 5 juli verder in bekwamen. De oudere teamleden zien de virtuele bui waarschijnlijk al behoorlijk hangen. Dat wordt core-stability en vele dagen spierpijn.
De afloop van de eerste training was idyllisch. Als cooling-down dronken we een ijskoud drankje op het nog heerlijk zwoele strand. Even bijpraten over wat er het laatste jaar zoal gebeurd is op hardloop- en ander gebied. Met op de achtergrond de gouden zon die langzaam in de zee wegzakte.
Dat er nog veel meer van dit soort leuke en nuttige trainingen mogen volgen.