Dat chaotische lag trouwens niet aan Tim. Dat kwam door Omroep Zeeland, die opnamen kwamen maken voor de Facebookpagina Lopen in Zeeland. Voorafgaand aan de training moest elk teamlid een hardlooptip geven en zichzelf even voorstellen. Dat liep een beetje uit. De resultaten zijn overigens te zien op bovengenoemde pagina!
Het mocht de pret niet drukken. Uiteindelijk vertrokken we vol goede moed vanaf de dijk van Zoutelande over het strand richting Westkapelle. Eerst in een rustig tempootje, daarna in de interval-modus: een strand snel, een strand wat minder snel.
ZLM-selectie
Eerlijk gezegd kon ik op dat eerste stuk weinig zwakke plekken in de ZLM-selectie ontdekken. Oké, Raymon liet al in de eerste kilometer een gaatje vallen, maar dat deed hij bewust. Enkele teamgenoten was opgevallen dat hij in eerdere loopjes misschien iets te voortvarend gestart was. Dat had hij in de oren geknoopt. Tot mijn verbazing had Jessica een flinke versnelling in de benen en ook Gérard, onze nummer laatst van vorig jaar, leek heel wat aan snelheid gewonnen te hebben. Het zou zo maar eens kunnen dat de trainer van FC Dordrecht op 6 oktober het goede voorbeeld gaat geven aan zijn spelers.
De mannen met de tegensputterende achillespezen, Adri en Bert, liepen als twee jonge kieviten die voorlopig nog niet op vogeltrek gaan. En wat te denken van Emiel en de jarige Alexander (35)? Amper drie weken geleden stonden zij nog op de top van de Kilimanjaro (5895 meter) en nu manifesteerden de ZLM-ers zich alweer in de allervoorste gelederen van het toch behoorlijk sterke peloton. Wat een sterke mannen!
Misschien was er wel iets aan te merken op de motoriek van Ingrid en Marius. Zij hadden net de marathon van Munster (Duitsland) gelopen en dat was wel een beetje te zien. Maar met wat extra rust komt dat vast wel goed. Rusten is immers ook trainen! Tjitte zat ook goed in zijn vel. En dat terwijl hij de avond ervoor nog door een hond in zijn been was gebeten! Ik verwacht een harde strijd tussen hem en Peter (zo fit als een hoentje, in tegenstelling tot de editie van 2017) voor de eerste plaats in het ZLM-Kustmarathonklassement. En wie weet kan Rein-Jan zich ook wel in die strijd mengen. Hij houdt zich opvallend stil en zoiets is vaak een signaal dat er een topprestatie aan zit te komen.
Over stil gesproken, Hennie had tijdens de laatste training ook niet het hoogste woord, maar maakte onopvallend toch ook een goede indruk. Sinds ze me vorig jaar in de Kustmarathon vlak voor Domburg bijna geluidloos passeerde, hou ik haar extra goed in de gaten. Om de simpele reden dat me dat niet nog een keer mag overkomen. Donderdag zag ik weer dat lichtvoetige dat me destijds op die regenachtige zaterdagmiddag verraste. En hoe zit het nou met Pieter? In de halve marathons van Westenschouwen en Vrouwenpolder noteerde hij heel aardige tijden. Donderdag dabberde hij moeiteloos met de voorsten mee. Maar of hij dat ook in een marathon kan? Voor mij is hij een ‘dark horse’, zoals ze dat in het Angelsaksische taalgebied wel noemen.
Dat geldt natuurlijk ook voor Boogie en Norberth. Pas op 6 oktober zullen we Boogie voor het eerst zien. Het enige dat uit het Brabants/Belgisch grensgebied doorsijpelt, zijn verhalen dat het niet super gaat, dat we niet te veel van hem moeten verwachten. Die kennen we echter al van vorig jaar, toen hij een toptijd liep. Ik zag hem wel in de Tour du Jour-afleveringen achter grote glazen bier zitten en dat is natuurlijk geen al te best teken. Per saldo: geen idee hoe het met hem gaat. Norberth was er donderdag wel, na afloop van de training. Hij was even snel uit Eindhoven komen racen om de laatste zaken voor 6 oktober door te spreken. Norberth bezwoer ons minder goed in vorm te zijn dan vorig jaar. Voorlopig geef ik hem het voordeel van de twijfel.
Wie hebben we dan nog meer? Kim natuurlijk, maar hij loopt niet mee. Hij zal ons coachen en dat is natuurlijk fijn want Kim kent de marathon als geen ander. En dan zijn er nog Roos en Lennart, die als ZLM-klanten aan de selectie zijn toegevoegd. Ze waren er wel, maar niet in sportkleding. Beiden zijn helaas geblesseerd en voeren een race tegen de klok om op 6 oktober fit te zijn. Roos heeft het in haar kuit, Lennart kamp met een kwaal aan de andere kant van het onderbeen: shint splint. Ik wil ze hier namens het hele team en de begeleiding een ‘VAN HARTE BETERSCHAP’ toeschreeuwen, opdat ze op 6 oktober gewoon aan de start staan!
De trap
Waar waren we gebleven? O ja, bij die steile trap bij Westkapelle. Daar stond Omroep Zeeland weer. Speciaal voor hen moesten we een paar keer extra de trap op en af rennen, de ene keer met één trede tegelijk, de andere keer met twee. Ik heb die trap in het voorbijgaan extra lief aangekeken. Hij kan je Kustmarathon maken of breken. Als je die steile bult na 36 kilometer moet bestijgen kan je er je waterloo vinden, maar je kunt er met wat geluk ook nog dat allerlaatste restje energie vinden dat je de kracht geeft om op snelle benen naar Zoutelande te gaan. Onze trainer Tim had beide scenario’s al eens meegemaakt, vertelde hij. In 2016 ging hij er helemaal kapot, in 2017 snelde hij er naar een prachtige zege.
Uiteindelijk mochten we de trap verlaten en gingen we terug naar Zoutelande. Op zaterdag 6 oktober hopen we weer bij die steile trap te lopen, ik het liefst rond de klok van half 4. Het zou betekenen dat ik voor 4 uur in de Langstraat zou kunnen zijn. Je merkt het al: de spanning loopt op. Nog even en dan mogen we los. We kunnen niet wachten. Iedereen heeft er ontzettend veel zin in. In de mooiste en zwaarste marathon van Nederland. In de Zeeuwse Kustmarathon! Zoutelande, here we come!
Koen de Vries