Laatste stuk van het parkoers
Plaats van handeling was dit keer het laatste stuk duinen van het marathonparkoers, tussen Westkapelle en Zoutelande. In eerdere blogs zijn al wat trajecten beschreven waar je het behoorlijk taai kunt hebben. Dit stuk moet daar zeker aan toegevoegd worden. Om te beginnen omdat je hier de finish in de Langstraat van Zoutelande al bijna kunt ruiken. Hier liggen de allerlaatste kilometers van de mooiste en zwaarste marathon van Nederland en als je daar nog niet met de tong op je schoenen loopt, dan heb je iets verkeerd gedaan. Daar komt bij dat dit stuk een aantal gemene hellingen bevat.
Gemene puist
Met Tim gingen we toen er tussen de opnamen door even tijd was een paar keer de helling op vanaf het fietspad tussen Westkapelle en Zoutelande. Een gemene puist. Hij is steil en lang en nu het de laatste maanden zo droog is, bestaat de bodem voornamelijk uit mul zand. De eerste keer mochten we van de trainer op het gemakje naar boven maar de tweede keer moesten we hard.
En wat er daarna gebeurt, is dat er meteen na die ‘berg’ nóg een stuk mul zand ligt en nóg een steile heuvel. Een stukje om helemaal kapot op te gaan. En dat mag natuurlijk weer niet, want je moet nog genoeg energie overhebben voor dat allerlaatste stuk: nog veel meer duinen, een trap naar het strand, weer een lap mul zand van, als de natuur een beetje tegenwerkt, ruim een kilometer en dan via de trappen de duinen op. Je weet wel, daar waar de doedelzakspelers je met enig leedvermaak in hun blikken je staan op te wachten.
Meerennende cameraman
Die gemene puist waar we het net over hadden was eigenlijk de verst afgelegen plek van ons startpunt, hotel Zuiderduin. We moesten zoals gezegd in de buurt van de filmploeg blijven, want die wilde in korte tijd zo veel mogelijk doen. Interviews in groepjes van drie, een groepsscène met een korte toespraak van Tim, hardlopen over het strand, heen-terug-heen-terug-viceversa en nog eens en nog eens. De trap op, de trap af, de trap nog eens op en af en tot slot nog een stuk over het strand met een meerennende cameraman. We zijn met zijn allen heel benieuwd wat het allemaal heeft opgeleverd.
Nog vijf weken dus voordat het startschot in Burgh-Haamstede klinkt. In deze weken moet de zwaarste trainingsarbeid van de hele voorbereiding worden verricht. De langste duurlopen, tot pakweg 35 kilometer toe. Maar ook de tempotrainingen worden opgevoerd.
Je kunt immers niet als een slak die veel uithoudingsvermogen heeft aan de strijd beginnen. Veel teamleden hebben wat klachten, maar het lijkt erop dat de meesten de ergste ellende achter de rug hebben.
Rondje ziekenboeg
Even een rondje door de ziekenboeg: Marius heeft recentelijk weer een injectie met hilarionzuur in zijn kraakbeen-arme knie gekregen. Zie het als een soort van smeerolie. Vaak heeft hij daarna wat last, maar na verloop van tijd wordt het minder. Leonie lijkt wonderwel genezen van een hardnekkige blessure in haar heup. Een wonderdokter uit Torhout heeft haar in korte tijd weer op de been gekregen. Judith kampt nog met de naweeën van een stevige griep, we nemen echter aan dat die restverschijnselen snel zullen verdwijnen.
Met de achillespees van Tim lijkt het langzaam maar zeker ook de goede kant op te gaan. Hij heeft er al vele maanden last van maar de klachten worden minder. Bij Thomas ligt dat anders. Hij worstelt al maanden met een onwillige en pijnlijke hamstring en donderdag blonk hij niet bepaald uit met een soepele loopstijl. Hopelijk krijgt de fysio hem alsnog fatsoenlijk op de been. Menno is helaas afgehaakt. Net als Tim heeft hij al lange tijd last van zijn achillespees en dat werd er na een hardlooptraininkje niet bepaald beter op. Menno neemt nu lange tijd rust om de blessure echt goed te laten genezen.
En om eerlijk te zijn, ben ik benieuwd naar Adri. Onze nestor heeft net als Marius een knie waar nauwelijks nog kraakbeen in zit en met zo’n gewricht wordt een marathon lopen een kwelling. Adri zal er waarschijnlijk vooral zijn als mentale ondersteuner. Hij heeft karrenvrachten ervaring als het om hardlopen gaat en daar kan iedereen zijn voordeel meedoen.