Door Bert de Vos
Niet veel mensen zullen het lopen van een marathon als teamsport bestempelen. De ZLM doet dit wel: kosten noch moeite worden gespaard om de 21 individuen letterlijk en figuurlijk bij elkaar te brengen om een gezamenlijke prestatie te leveren om daarmee ook nog een goed doel te steunen. De individuele verschillen lijken enorm: (ex)-topsporters, ultralopers (tot wel 100 km), ervaren lopers met meer dan 100 marathons in de benen maar ook marathondebutanten. Sommigen hopen de kustmarathon binnen de magische grens van 3 uur te voltooien, maar voor anderen is een tijd van 5 uur net zo’n magische grens. Het jongste teamlid is 27 jaar oud en het oudste teamlid is 67 jaar jong.
Hoe ga je van zo’n gezelschap een groep formeren die als team een optimale prestatie kan leveren waarbij iedereen ook als individu zijn eigen ambities en doelstellingen na kan streven, variërend van ‘binnen de 3 uur’ tot ‘genieten’ en ‘heelhuids aan de finish komen’? Dat lukt natuurlijk niet door alleen bidons, handdoeken, shirts, broeken, jacks van dezelfde kleur uit te delen en een teamfoto te maken. Om meer te kunnen worden dan de som der delen is het creëren van een gevoel waarin iedereen zich op z’n gemak voelt, gewaardeerd wordt en waarbij iedereen ervaringen, uitdagingen en tips uitwisselt essentieel. Belangrijke graadmeter is de bezetting van de gezamenlijke bijeenkomsten. Bij iedere bijeenkomst is de opkomst hoog, of het nu een technische looptraining, core-stability training of workshop over voeding is. Het praatje vooraf en het drankje nadien fungeren als ‘Haarlemmer olie’ van de ZLM-kustmarathonteammotor die inmiddels weer op volle toeren draait.
Hoge opkomst
Dat blijkt ook weer bij de training van deze week: een hoge opkomst, iedereen is op tijd aanwezig en voor de training worden blessureperikelen en de resultaten van de stratenloop in Zoutelande met elkaar besproken. We voelen ons wel een beetje bezwaard in onze ZLM-sportkleren, manoeuvrerend tussen de tafeltjes met romantisch dinerende toeristen in hotel restaurant de Kamperduinen. Als ze dat al storend vonden weten ze nog niet dat we 2 uur later terugkomen maar dan ongetwijfeld iets minder aangenaam ruikend. De shirts met de tekst ‘ZLM kustmarathonteam’ maakt echter dusdanige indruk dat men niet met afgrijzen maar met respect naar ons kijkt. Maar dat komt waarschijnlijk niet door onze atletische uitstraling maar door de aanwezigheid van 2 cameraploegen en een fotograaf met een héééle grote lens.
Eerder waren we al verwend door trainingen/workshops van lokale, nationale en internationale atletiekhelden. Vanavond wordt de training verzorgd door Kim Reynierse die vorig jaar ook al deel uit maakte van het team. Dit jaar heeft Kim de aandacht wat meer verlegd naar de begeleiding van het team. In mijn jonge(re) jaren was mijn aandacht nog niet zo gericht op atletiek maar toch heb ik veel meegekregen van de prachtige topsportcarrière van generatiegenoot Kim met o.a. deelname aan de Olympische Spelen in 1992 en een PR op de marathon van 2 uur en 13 minuten! In die tijd ben ik bij de kustmarathon ongeveer halverwege……….
Kim voorziet ons deze avond van heel veel nuttige tips voor o.a. een optimale energiehuishouding tijdens de marathon. Ieder sprankje energie wat je kunt besparen is bij een urenlange inspanning van groot belang. ‘Je kunt beter wat meer energie besparen dan een extra gelletje nuttigen’ is één van de credo’s van Kim. Ik zal helaas niet alles wat we geleerd hebben kunnen reproduceren maar ik wil jullie een aantal tips niet onthouden:
- Het traditionele ‘rekken en strekken’ is niet effectief maar je hele lichaam ‘los maken’ is wel aan te bevelen. Nadruk ligt op ontspanning.
- Kijk vooruit naar de route die je af moet leggen (ook van belang voor een goede ademhaling) en probeer door anticiperen de kortste weg te nemen. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je andere lopers af gaat snijden of over de voeten lopen.
- Naar beneden lopen in de duinen richting strand doe je zoveel mogelijk op vlak zand om geen energie/snelheid te verliezen.
- Bij het naar boven lopen in de duinen kun je juist wél gebruik maken van de stappen van voorgangers. Daarbij kun je afzetten in de afdrukken in het zand.
- Soms is het aan te bevelen om niet op het pad zelf te lopen maar in de berm van gras bijv. Op deze manier krijg je meer demping zodat de impact op je gewrichten en spieren geringer is.
- Zoek de ideale looplijn op het strand. Zoek zand wat zo vlak en hard mogelijk is. Dit kan een autospoor zijn. Voorkom het lopen in kuilen van voorgangers. Zoek bijvoorbeeld een strook met schelpen op. Tim Pleijte gaf bij de vorige training al aan dat hij vaak gebruik maakt van zeewier dat op het strand ligt. Let wel op dat dit glad kan zijn.
- Probeer op open, vlakke stukken met tegenwind (bijv. op de stormvloedkering) mee te gaan in de slipstream van andere lopers. Zoek daarbij iemand met vergelijkbare paslengte en -frequentie en ga hier zo dicht mogelijk schuin achter lopen. Als Kim de techniek demonstreert is niet iedereen even enthousiast. Het ziet er wel heel erg ‘lepeltje-lepeltje’ uit. Het idee dat anderen dit bij jou zouden kunnen toepassen roept bij velen al de nodige agressieve weerstand op waarbij de ‘elleboogstoot’ als mogelijk afweermiddel letterlijk wordt benoemd. Ik neem mezelf voor om op gepaste afstand van mijn voorganger te blijven.
Tussen al deze tips door weet Kim ons ook nog te laten rennen over de Veerse Gatdam en het strand bij Vrouwenpolder. Na de training staat mijn horloge op 9,99 km. Had ik dat ene bochtje maar niet af moeten snijden………
Nog even terug naar de teamspirit: tijdens het inlopen wordt er druk gekletst en daardoor ontstaan wat gaten in het peloton. De cameraploeg die ons begeleidt vraagt of er een beetje gegroepeerd gelopen kan worden. Dat is mooier voor de beelden. Ondanks de grote niveauverschillen lukt het Kim om alle individuen als een team te laten lopen. De snelle lopers worden door hem tot rust gemaand en de langzamere lopers worden op sleeptouw genomen om weer aan te sluiten bij de groep.
Verloren schaap
Het is een ware kunst zoals Kim als een border collie zijn schaapjes bij elkaar houdt totdat….. in een kort moment van onoplettendheid één van de schapen weet te ontsnappen uit de kudde. De afspraak was dat een ieder in eigen tempo over het strand naar de eerstvolgende strandtent zou lopen om daar te wachten tot de kudde weer compleet is. Tjitte, het raspaardje van de groep (geschat lichaamsgewicht ca. 50 kg), fladdert er met grote snelheid over het mulle zand vandoor en ziet waarschijnlijk alle strandtenten aan voor EHBO-post. Schaapherder Kim ziet dit op afstand met lede ogen aan en blaast de longen uit z’n lijf op de meegenomen scheidsrechters fluit. Was het niet dezelfde Tjitte die in 2017 bij één van de trainingen al halverwege de Stormvloedkering liep terwijl de rest nog bij Haamstede was?
Het fluiten is tevergeefs. Dit schaap lijkt reddeloos verloren en de hoop op een gezonde terugkeer in de kudde wordt steeds minder. Er worden meteen een aantal nieuwe groepsfoto’s gemaakt zonder Tjitte voor het geval hij niet meer terug komt. Wat schetst echter onze verbazing: na een half uur keert ons verloren schaap terug naar de kudde. Na het passeren van de 5e EHBO-post komt Tjitte tot de conclusie dat er wel heel veel EHBO-posten zijn en zo ontstaat het lumineuze idee dat mogelijk één (of meerdere) van deze posten misschien wel een strandtent was. Als hij achterom kijkt en in geen velden of wegen een ZLM-shirt te bekennen valt, keert hij om en vindt uiteindelijk weer aansluiting bij de kudde. Dit tot grote opluchting van de groep én border collie Kim!
Het team blijft dus ook na vandaag volledig intact. Dampend tussen de dinerende toeristen wordt onder het genot van een drankje de training geëvalueerd. Iedereen heeft weer genoten. Kim, bedankt voor de leerzame training en complimenten dat je alle schaapjes bij elkaar hebt weten te houden. Het was weer genieten. Ik kijk nu al uit naar de volgende teamtraining………