Die onzekerheid is lastig omdat er bij de Kustmarathon toch al zo weinig zeker is. Ja, als hij doorgaat is de start op zaterdag 2 oktober om 12.00 uur bij de kerk in Burgh-Haamstede. En de finish is in de Langstraat van Zoutelande. Maar wat je op het tussenliggende stuk allemaal tegenkomt? Wie het weet mag het zeggen. Oké, de man met de hamer zal iedereen minstens één keer tegenkomen. Maar verder….
Eén puntje waar we rekening mee kunnen houden is er wel. Het is zaterdag 2 oktober rond de klok van 12.15 uur hoog water. Dat is vooral slecht nieuws voor de snelle jongens en meisjes, want als zij na 20 kilometer het strand bij Vrouwenpolder op rennen dan zal het nog niet makkelijk zijn om harde stukken zand te vinden. Deelnemers, haast je dus niet om naar Vrouwenpolder te komen. Hoe later je er bent, hoe beter het strand begaanbaar is. Veel sprekender voorbeelden van de wet van de remmende voorsprong zijn er niet te bedenken.
Tim bereidde ons tijdens het eerste deel van de derde training alvast een beetje voor op dat mulle zand. Hij gaf ons tips over looptechniek en we probeerden die in de praktijk toe te passen. Om zo min mogelijk in het zand weg te zakken, is het verstandig om je voet zo plat mogelijk neer te zetten. En om daarna niet te zwaar af te zetten, want dan zak je ook weer weg. Een hele lichte vorm van knieheffen lijkt de beste manier om zo snel mogelijk en met zo weinig mogelijk inspanning over het zand te ‘shuffelen’. Stabiliteit is in dit geval extra belangrijk. Wie zijn of haar voeten scheef neerzet en/of scheef optilt, gaat immers minder snel vooruit.
Tim hielp daarna nog een vooroordeel de wereld uit. Er zijn nog steeds hele volksstammen hardlopers die denken dat je de Kustmarathon het best op trailschoenen kunt lopen. Niet doen! Op de eerste 20 kilometer asfalt werken al die ribbels onder je schoenen zeker niet mee en op het strand zal het niet anders zijn. Misschien heb je een klein voordeel op de onverharde stukken over de duinen, maar dat voordeel is relatief klein. Trek gewoon wegschoenen aan, schoenen zonder al te veel profiel dus.
We hadden tijdens de derde training over aandacht niets te klagen. Het strand van de Banjaard bij Kamperland zat rond de klok van 19.00 uur nog behoorlijk vol met badgasten. In een eerder blog kwam het goede weer tijdens onze trainingen al ter sprake en ook nu lieten de weergoden ons niet in de steek. De zon scheen uitbundig, een zacht windje zorgde voor een beetje verkoeling. Daarnaast waren ook een fotografe en een heuse filmploeg van de partij. Zij volgden ons bijna letterlijk op de voet. Hun en onze prestaties zijn te zien op deze website en op de sociale media.
Het tweede deel van de training begon warempel al een beetje op het lopen van langere afstanden te lijken. Achter de fourwheeldrive van de badmeester van Vrouwenpolder, met daarin de filmploeg en de fotografe, ging het over de Veerse Dam naar Vrouwenpolder. Daar konden we de tips van Tim uitgebreid in de praktijk brengen. We gingen het strand op, richting zee. Wie daar een beetje bekend is, weet dat daar sprake is van een raar fenomeen. Het strand wordt daar niet kleiner, zoals bijna overal in Zeeland en verre omgeving, het wordt jaar-in-jaar-uit een stukje groter. Het geploeg door het mulle zand van de dijk naar de zee duurt steeds langer.
Vanaf de waterlijn volgden we het Kustmarathonparkoers verder richting Oostkapelle. Omdat de zon al aardig ver in de zee begon te zakken, keerden we halverwege om. We gingen terug naar de dijk van Vrouwenpolder, terug over die doodvermoeiende paar honderd meter mul zand. Daar aangekomen wilde de meerderheid bij nader inzien toch het liefst over het strand terug naar De Banjaard. Tocht nummer drie door het mulle zand was een feit. Met de wind in de rug werd er op dat laatste stukje behoorlijk gezweten.
Wat was het daarom fijn dat we na afloop nog een poosje op het terras van hotel de Kamperduinen konden uitpuffen. Met een kleine versnapering erbij natuurlijk. Dat spreekt vanzelf. Na hard werken is het goed rusten.