Of het den Allerzwaersten van de vijftien edities was weet ik niet, want de editie van 2009 kon er ook wat van. Toen stormde het niet alleen met uiteindelijk windkracht 9, maar lag het strand er ook nog eens belabberd bij en teisterde de zee iedere schoen die ook maar een klein beetje in de buurt kwam. Dit keer was het strand nog redelijk begaanbaar. Maar dit keer regende het er ook nog eens bij en niet zo’n klein beetje ook. De Kustmarathon van 2017 kan in elk geval de boeken in als Den Allernatsten.
Achteraf gezien kijkt iedere finisher waarschijnlijk terug op een heroïsch evenement, maar tijdens de marathon zal er zowel in- als uitwendig heel wat gevloekt zijn. Als het om mijzelf gaat, dan kan ik zeggen dat ik mijn gedachten en gevoelens meestal op een beschaafde manier probeer te formuleren. Daar slaagde ik gisteren niet altijd in.
Dat begon al ruim voor 12 uur, toen we ons in de stromende regen van de sporthal naar de start moesten begeven. Met een beetje regen tijdens hardlopen heb ik geen moeite, maar dit overschreed alle grenzen. Op dat eerste strand donderde en stormde het weer in m’n hoofd, u weet inmiddels waarom. En meteen op de stormvloedkering was het opnieuw prijs. Hardlopers staan bekend als sociale wezens, maar hier bleek daar weinig van.
Als je tegen de wind inloopt, is het prettig dat je je bij tijd en wijle kunt verschuilen achter de ruggen van anderen. Hier lukte dat slecht omdat de voorste lopers helemaal links gingen lopen en schuin achter hun nauwelijks plaats meer was. Dat wielrenners dat zo doen is bekend en dat de sterkste marathonlopers het doen, begrijp ik ook nog wel. Maar dat Jan met de pet niet bereid is samen te werken, daar kan ik met m’n hoed niet bij.
Op het strand van Vrouwenpolder hadden we geluk dat de planken er nog lagen en een beetje op comfortabele wijze in de luwte van de duinen richting Oostkapelle konden. Die planken lagen er helaas maar een paar honderd meter. Het echte stoempen begon weer bij Oranjezon. Dankzij een piepklein draaitje naar het westen liepen we daar weer vol in de wind. Dat was goed voor een nieuwe donder- en bliksemsessie. Het licht ging voor mij daar een beetje uit. Normaal gesproken trek ik dan niet veel later een nieuw laatje energie open maar dat was dit keer niet te vinden. Tot Zoutelande was het dit keer afzien geblazen.
Bij mijn collega’s van het ZLM Kustmarathonteam ging dat beter. Wat er voor me gebeurde wist ik natuurlijk niet, wel wist ik dat het gros van mijn vijftien teamgenoten al voor me liep. Een stukje voor Domburg kwamen Ingrid en Henny me vastberaden voorbijgestekkerd en net voorbij Domburg had ook Norberth me te pakken. Een simpele rekensom leerde me dat ik op plaats 13 liep en dat alleen Dennis en Gérard zich nog ergens achter mij bevonden.
Dat bleef ook zo. Per saldo finishten alle vijftien ZLM-runners. Dat is een prestatie die, gezien de loodzware omstandigheden, gerust de geschiedenisboeken in mag. Een honderdprocentscore! Daar komt bij dat er hele scherpe tijden werden genoteerd, met de 2.49.34 van Huub als absolute eyecatcher. Ik snap dat hij niet geheel tevreden was met zijn vijfde plaats, maar hij heeft natuurlijk ook heel wat meer aan zijn hoofd dan alleen hardlopen.
Tjitte snelde – met gebroken teen – als tweede ZLM’er over de meet in 3.09.41. Hij werd daarmee 24e. Ongekend voor iemand die vier jaar nauwelijks aan hardlopen heeft gedaan. Peter, die een beetje ziekjes aan de start stond, werd nota bene dertigste in 3.15.05 en Emiel finishte kort daarna in 3.16.54. Daarna kwam Michael met Rein-Jan en Marius aan zijn zij. Boogie klaagde vooraf steen en been op de groepsapp over zijn voorbereiding en algehele conditie. Daar bleek echter niets mis mee. Pas nu begrijp ik dat hij in wielertaal wilde zeggen dat hij er helemaal klaar voor was!
En zo kunnen er nog legio complimenten worden uitgedeeld. Dat zal ik niet doen, want dan zijn we morgen nog niet uitgepraat. Hieronder de lijst van ZLM finishers, met tussen haakjes de klassering overall. Achteraf gezien was het volgens mij weer een g e w e l d i g e Kustmarathon. Oké, ik heb gevloekt, maar toch vooral ontzettend genoten.
ZLM heel veel dank voor alle goede zorgen. Het heeft ons aan helemaal niets ontbroken. Vijf posten stonden er onderweg exclusief voor ons met spijs en drank, er was een bus van de Roompotwielrenners waarin we ons konden omkleden en douchen en als afsluiter konden we bij Pannekoekenhuis Bram met z’n allen de dag gezellig afsluiten met een hap en (veel) drank! HET WAS TOP!
- Huub (5) 2.49.34
- Tjitte (24) 3.09.41
- Peter (30) 3.15.05
- Emiel (37) 3.16.54
- Michael (107) 3.32.26
- Rein-Jan (108) 3.32.27
- Marius (109) 3.32.27
- Kim (157) 3.42.35
- Danmar (202) 3.46.55
- Norberth (328) 3.57.28
- Henny (338) 3.58.13
- Ingrid (339) 3.58.20
- Koen (440) 4.06.55
- Dennis (630) 4.19.35
- Gérard (1052) 4.48.49
Aantal finishers: 1428